Tekst: Michiel van de Loo, Foto’s: Dave van Brenk
Hij drukt al meer dan 40 jaar zijn stempel op het uitgaansleven in Nijmegen. De draaitafel was bij wijze van spreken zijn rammelaar en als 15-jarig jochie maakte hij zijn debuut bij discotheek Pietje Bell in de Molenstraat. Nu, 46 jaar later is hij namens The Matrixx onder andere verantwoordelijk voor dance-events als Emporium aan de Berendonck in Wijchen. Hij woont al 18 jaar in de Winkelsteeg, maar zijn wieg stond in het Waterkwartier. We hebben het natuurlijk over Twan Krebbers. De Wester zocht hem op in het kantoorpand van The Matrixx aan de Wijchenseweg.
Schipbeekstraat
‘Mijn moeder Annie woonde aan de Schipbeekstraat 27,’ begint Twan. ‘Het was een groot gezin met acht kinderen. Op een mooie dag kreeg ze kennis aan een Amerikaanse militair die voor de NATO gelegerd was in het Duitse Laarbruch, pal over de grens. Voor hen was Nijmegen een favoriete plaats om te gaan stappen. Hij trok meteen veel bekijks toen hij zich liet zien aan de Schipbeekstraat. Hij was niet alleen een flamboyante verschijning, maar ook een kleurling, die zag je maar zelden in die tijd. Mijn moeder raakte zwanger en in 1961 kwam ik ter wereld. Vlak daarna werd hij overgeplaatst naar de USA. In eerste instantie wilde hij mijn moeder en mij meenemen, maar dat werd hem door iedereen afgeraden. Een gemengd koppel, zwart en wit, zou het daar moeilijk krijgen in die tijd. Mijn moeder en ik bleven achter op de Schipbeekstraat en ik werd het negende kind in de huishouding. Mijn ouders schreven elkaar regelmatig brieven totdat dit ineens ophield in 1966. Ik kwam er pas veel later achter waarom.’
Punniken
Twannie, zoals hij liefkozend door zijn vader werd genoemd, ging naar de kleuterschool bij juffrouw Linssen en juffrouw Tromp. Hij was er een opvallende verschijning met zijn afro-kapsel. Toch kan hij zich niet herinneren dat hij ooit negatieve opmerkingen over zijn uiterlijk kreeg. Het was ‘ons kent ons’ in het Waterkwartier toentertijd, met veel grote families. De lagere school met zuster Imelda, onlangs overleden, stond aan de Biezendwarsstraat en wat hem daar het meest van bijstaat is het punniken waar Twan een gloeiende hekel aan had. Hij mocht al snel naar de jongensschool aan de Waterstraat. Hij ging daar om met Johnny Luiken, Coby Heymans, Michel Bovens, Michael Janssen, Roosje en Janneke van de Linden, Annemiek van de groenteboer, en René Looijschilder.
‘In de zomer gingen we op kamp,’ vertelt Twan. ‘Dat was eigenlijk bedoeld voor de kinderen waarvan de ouders het niet breed hadden, maar als er plek was konden ook andere kinderen mee. Dan gingen we naar Best, Oirschot en Vorden. We konden pottenbakken bij de hobbyclub van broeder Loos; ik deed aan veel dingen mee. Op school was ik een normale leerling. Geen uitblinker, maar ik kon goed mee met de rest van de klas.’
Kronenburg
Moeder had inmiddels Harry, een Canadees, leren kennen en vertrok een paar jaar later zelfs met hem naar Canada,’ vervolgt Twan, ‘maar mijn oma wilde niet hebben dat ik meeging. Na amper twee jaar kwam ze met haar Canadees weer terug naar Nijmegen. Ze kon me niet missen. Annie en Harry huurden een woning in de Roerstraat op nummer 16. Twan ging daar aanvankelijk ook wonen met twee halfzusjes. ‘
Na de lagere school ging Twan naar de brugklas van de mavo/havo aan de Dennenstraat. Dat was het niet helemaal en hij vervolgde zijn middelbare schoolopleiding aan de lts Kronenburg, elektrotechniek. Hij haalde er zijn diploma en ging daarna een jaartje naar de leao. Twan: ‘Een juf vroeg me wat ik in godsnaam in de toekomst wilde gaan doen. Ik heb haar verteld dat ik een baan wilde waarbij ik overdag lekker op een terrasje kan zitten. En warempel, enkele jaren later zat ik lekker op een terras en wie komt er langs lopen? Die juf dus.’
Drummen
In 1974 draaide Twan voor het eerst plaatjes in een garage aan Roerstraat 2. De eigenaar deed niks met die ruimte en hij vond het best wanneer de jeugd er gebruik van maakte. Jan de Groot, die ook aan de Roerstraat woonde, kocht de plaatjes en Twan legde ze op de draaitafel. Een jaar later zat Twan in de drumband van de Tippelaars. ‘Ik vond dat erg leuk en heb daarna een jaar drumles gehad op de muziekschool van de Lindenberg. In de Schipbeekstraat was ik al jong bevriend met René Creemers, een drummer van wereldformaat. Hij leverde een belangrijke bijdrage aan mijn interesse in muziek. Dat drummen oefende ik bij oma op zolder aan de Schipbeekstraat. Ik moest wel een beetje rekening houden met de buren. In die tijd zat ik ook nog in het jongerenkoor bij pastoor Nas.’
l’Ambassadeur
‘Mijn tante Thea was schoonmaakster bij Pietje Bell en Taboe in de Vlaamse Gas,’ gaat Twan verder. ‘Vaak ging ik mee om te helpen, maar ik kon het ook niet laten achter die echte draaitafels te staan en met de knoppen te spelen. Op een dag viel er bij Pietje Bell een dj uit. Er kon geen vervanger geregeld worden en toen mocht ik invallen. Ik was 15 jaar. Ik draaide Trammps, Tavares, KC and The Sunshine Band, dat was toen populair en ik werd er meteen vaste dj. Later kwamen daar Taboe en de Karrebar, aan de Tweede Walstraat, bij en zo was ik al gauw zes avonden in de week aan het werk. In 1979 werd ik bij de l’Ambassadeur aan de Nieuwstraat gevraagd. Dat was, naast nachtclub Corona, de enige nachtzaak in Nijmegen. Daar werd ik de eerste dj die zes nachten in de week draaide. Nu verdienen sommige dj’s kapitalen; ik denk dat ik toen 60 gulden per keer ontving. Nog niet slecht hoor als je het vergeleek met andere baantjes.’
Boven l’Ambassadeur woonde Lot. In 1982 kregen Twan en Lot verkering en ze zijn nu nog steeds samen. Ze hebben twee kinderen. Samantha, geboren in 1989 en Clay kwam vier jaar later.
Night Live
‘Na de l’Ambassadeur draaide ik bij Magnifique aan Plein 1944, Manhattan in Arnhem en daarna ging ik de grens over naar Kleve, bij het World Centre. Daar werd ik betrokken bij de organisatie van zo’n groot horecabedrijf en met die ervaring werd ik bedrijfsleider bij The Box in Arnhem en later ook Manhattan. In de jaren 90 had ik ook nog een bedrijfje dat websites bouwde, een noviteit toen nog. Ook produceerde ik dvd’s bij Dutch FilmWorks, een vriend van mij had dat bedrijf opgezet. Dat was in die tijd nieuw en er was een markt voor. Ondertussen had ik ook David Brons leren kennen. Hij was de oprichter van Davilex, vooral bekend van de boekhoudprogramma’s en computerspelletjes die hij ontwikkelde. Hij wilde wel eens wat anders en zocht naar nieuwe investeringsmogelijkheden.’
In 1997 werd begonnen met de bouw van een muziekhal bij de Woonboulevard aan de Wijchenseweg. De bouw lag even stil vanwege bezwaren van omwonenden, maar in de zomer van 1999 werd het gebouw opgeleverd. Wat vooral opviel waren de twee grote luidsprekers aan beide kanten van de gevel. In september van dat jaar opende Night Live de deuren. Het liep voor geen meter. Op een drukke dag hadden ze 400 bezoekers terwijl op 2000 gerekend was. Volgens Twan omdat het niets toevoegde aan wat Nijmegen al te bieden had. Mensen vonden het ook te ver van het centrum. Een sof dus, maar Twan rook zijn kans.
The Matrixx
‘Ik schreef een businessplan en legde dat voor aan David Brons. Die wilde daar wel in meegaan. Het moest een dansgelegenheid worden waar de dj centraal stond. We verbouwden het en in december 2001 was de openingsavond. Ik wist meteen gevestigde namen te contracteren zoals Tiësto, Armin van Buuren en Ferry Corsten. Op die avond kwam TMF, toen de grootste muziekzender in Nederland, filmen. Gratis reclame, wat wil je nog meer. Die eerste avond kwamen we personeel te kort. David is erg goed in marketing; hij weet als geen ander hoe je zoiets neer moet zetten. Hij bedacht ook de naam The Matrixx. Met twee ‘xx’. Dat werd het logo, wat we nog steeds gebruiken en nu een begrip is geworden. We werden door Horeca Nederland drie keer uitgeroepen tot beste club van Nederland.’ De trofeeën staan mooi uitgestald, met de andere prijzen die de club mocht ontvangen, in een vitrine in het kantoor van Twan. Zaterdag was de topdag, maar ook met de speciale feesten op vrijdag stonden bezoekers in een rij voor de deur.
Discotheek The Matrixx werd een daverend succes. Wel met een rouwrand, want eind 2002 werden twee portiers, ingehuurd van een beveiligingsbedrijf, voor het pand neergeschoten. Een van de portiers overleefde het niet. ‘We hadden tot die tijd alleen maar mooie momenten, maar David en ik hielden er altijd rekening mee dat er iets vervelends zou kunnen gebeuren, maar natuurlijk niet zoiets. Ik was er die avond ook en mocht alle pers te woord staan. De Telegraaf klopte het verhaal meteen erg op, haalde er van alles bij wat gewoon niet waar was. De dader was een vriend van een vent die vervelend was naar vrouwen toe. Na een waarschuwing bleef die vent doorgaan en zijn toen samen buiten gezet. Eén van hen schreeuwde dat ie terug zou komen en dat deed-ie. Met een pistool.’
Vierdaagsefeesten
Zo’n discotheek is leuk, maar Twan en David wilden méér met hun organisatietalent. Die kans kregen ze toen ze in 2002 werden gevraagd iets te doen met de Vierdaagsefeesten. Daar hadden ze wel oren naar. Er werden dj’s geregeld, maar de locatie die hen aan de Burchtstraat, voor C&A, werd toegewezen was ongelukkig gekozen. Het werd daar veel te druk. ‘Na overleg met de instanties werd in 2003 gekozen voor een plek onder de Waalbrug onder de noemer Matrixx under the Bridge,’ vertelt Twan. ‘Er kwam ook voor één keer een tweede locatie bij het labyrint aan de Waalkade. Maar aan het eind van de slotavond in 2005 braken er onder de Waalbrug rellen uit, waarbij veertien agenten gewond raakten. Daarom werd een jaar later gekozen voor het Hunnerpark met de titel Matrixx at the Park. In 2014 kwam er een tweede podium bij aan de Waalkade met louter Nederlandse topartiesten en inmiddels is er ook een derde locatie met Rade aan de Kade waarbij een rad van fortuin de muziekstijl voor de avond bepaalt. Alle genres zijn daarbij mogelijk. Van Nederlandstalig en Duitstalig tot hardrock en disco. Het rad bepaalt,’ vertelt Twan.
Emporium
‘In 2005 kwam de gemeente met de vraag of we niks wilden doen voor de jeugd in het kader van Nijmegen 2000 jaar. Het moest iets voor de langere termijn worden en een jaarlijks terugkerend festival. De eerste keus was om dit in de uiterwaarden van Lent neer te zetten. Dat idee werd meteen, vooral door Omroep Gelderland, heel negatief benaderd, zodat niemand het nog zag zitten. Dus werd het de Berendonck in Wijchen. Dat werd het Emporium, dit jaar voor de zestiende keer, met elk jaar een ander thema waar onze decorafdeling zich helemaal op kan uitleven.’
Discotheek The Matrixx stierf een bijna geruisloze dood. ‘Het liep nog wel redelijk hoor,’ vertelt Twan, ‘maar we gingen bijvoorbeeld in de zomeravonden van mei tot september al dicht omdat de festivals steeds populairder werden. In 2014 moest het huurcontract verlengd worden, de eigenaren wilden niks van de prijs afhalen en toen dachten wij ook, laat maar zitten. We hadden het druk zat met al onze andere events. Er kwam een andere huurder, het ging Monte Carlo heten, maar er was vaak gedoe, zo zeer zelfs dat burgemeester Bruls de tent tijdelijk dicht liet gooien. Toen brak er, niet toevallig, ook nog eens brand uit, en in 2018 is het gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw van McDonalds.’
Spoorloos
‘Mijn kinderen, Samantha en Clay, wilden heel graag weten wat er van hun opa geworden was en ze wilden die wel leren kennen. Het briefcontact met mijn moeder was zomaar ineens gestopt. Ik ben wel zelf eens gaan grasduinen op internet en was zijn naam toen tegengekomen in een overlijdensregister. Maar ja, je wilt toch zekerheid. Ik heb toen het tv-programma Spoorloos geschreven en warempel, Derk Bolt belde met de mededeling dat ze wel geïnteresseerd waren. Ze hadden zelfs al het een en ander uitgezocht. Er kwam een camerateam naar de Schipbeekstraat en lang verhaal kort: hij bleek in 1966 bij een auto-ongeluk om het leven gekomen te zijn. Ze lieten me het krantenbericht hierover lezen. Hij bleek nog wel vader te zijn geworden van een tweeling. Ik had dus ineens twee halfbroers. Er is een ontmoeting met hen in Florida georganiseerd door Spoorloos. Ze zeiden er wel bij dat hun ervaring was het niet langer te laten duren dan één dag. Als je daarna het contact voort wil zetten, kan dat altijd nog. Het was een mooie ontmoeting, maar het is daarbij gebleven. De tweeling wist me nog wel te vertellen dat pa een fotoalbum had met daarin een foto van een blonde vrouw met een donker klein kereltje. Dat was ik dus. Mijn moeder Annie heeft nog wel meegekregen dat het contact er was, maar niet lang daarna is ze overleden. Ze had zwaar COPD.’
Trots
Terug naar de tegenwoordige tijd. The Matrixx organiseert diverse events, zoals Total Loss in Eindhoven, het Foute Oktoberfest in het Goffertpark, de Snollebollekes live concerten in de Gelredome, het Foute Oranjefeest in Arnhem, Dreamfields in Lathum, Emporium aan de Berendonck en op drie locaties tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen. En daar zal het vast niet bij blijven, want ze kijken ook al ver over de grens. Ze waren verantwoordelijk voor dancefestivals op Bali, Ibiza en Mexico. ‘Dan vlieg ik een paar keer op en neer om onze know how over te brengen en zorgen we dat ze voldoen aan de eisen die wij stellen aan zo’n event. De daadwerkelijke uitvoering moeten ze zelf doen. In Mexico is dat prima gelukt,’ vertelt Twan. Tot slot krijgt De Wester een korte rondleiding door het gebouw waar The Matrixx kantoor houdt en zijn zoon Clay één van de 15 tot 18, afhankelijk van het seizoen, vaste medewerkers is. Twan is met recht trots op wat ze met een hardwerkend team hebben neergezet.