Het college wikt, maar de raad beschikt. En zo hoort het in een democratie. Er is niet voor niks actie gevoerd tegen de plannen van wethouder Tiemens om in Nijmegen Oud-West betaald parkeren in te voeren. In de laatste week van april werden de bewoners van Oud-West overvallen met het plan. Zonder enig overleg vooraf probeerde het gemeentebestuur dit door de strot te duwen. Massale protesten en handtekeningenacties waren het gevolg en in het hele stadsdeel verschenen de gele posters met “wij blijven baas in eigen buurt”, verspreid door de SP, achter de ramen. In oktober kwam het college met een definitief voorstel. Dit werd woensdag 25 november in de raad besproken.
Dat er rondom het station een parkeerprobleem is, wordt door iedereen onderkent. In het nieuwe voorstel van oktober wilde het college in een straal van 500 meter vanaf het station betaald parkeren invoeren. Dat wordt 300 meter. Dat is de Koninginnelaan tot de Oude Nonnendaalseweg en het gebied rondom de nieuwbouw aan het Nachtegaalplein, het eerste stukje van de Tweede Oude Heselaan en de Eerste Oude Heselaan tot aan de Sperwerstraat. En natuurlijk ook het gebied tussen de Koninginnelaan en het spoor (de Anjelierenweg en zijstraatjes).
En dan de kosten. Op voorstel van de PvdA blijft van de voorgestelde € 2,50 per maand nog maar een symbolisch bedrag van € 1,00 per maand over. Voor bezoekers wordt het € 0,25 per uur voor een totaal van 1000 uren per jaar die iedereen krijgt voor bezoekende familie en vrienden. Dat waren eerst maar 500 uur en bij een gemiddelde van 300 uur lijkt dit voor niemand een probleem. Mantelzorgers krijgen een gratis parkeervergunning.
Wanneer het college zich vóóraf beter had laten informeren door te overleggen met bewoners of de wijkraden en wijkverenigingen van de betrokken wijken, dan had men geweten dat de politieke haalbaarheid van de parkeernota die wethouder Tiemens in april aan de bewoners voorschotelde nihil was. Dat had een hoop frustratie en woede bij de bewoners kunnen voorkomen. Laat dat een les voor de toekomst zijn.
Tekst: Michiel van de Loo