Tekst: Wim Slierendregt
Foto: Geert Timmer
Eindelijk valt er regen. Vooral in de nacht, wat wel zo prettig is. Bij mij in de buurt viel alles bij elkaar zo’n veertig millimeter. Wat opvalt is het direct groen worden van het gras. Dat mag geel of bruin worden, maar een regenbui herstelt het gras altijd. Met de regenbuien is de heftige zomerse hitte verdreven. ’s Morgens vroeg kan je buiten de eerste herfstfrisheid voelen. Zelfs de duiven hoor je weer koeren.
De tuinen knappen direct op van de regen. De platanen knappen niet meer op. En masse laten ze hun bladeren vallen. De eiken houden het blad nog dapper vast. Hun eikels liggen op de grond. De elzen volgen de platanen. Het is niet normaal, net zomin als het eten van rijpe druiven eind augustus. Er bloeit nog voldoende en hoe ouder de struik, hoe beter hij tegen de droogte kan. De hibiscus laat zijn pracht zien, de rozen bloeien dapper door, het prairiegras doet het bijna altijd en de zonnebloemen zijn vol geel. De eerste kastanjes liggen op de grond, tussen al het veel te vroeg gevallen blad.
Vandaag loop ik over het Nachtegaalplein. Ik vind het een van de mooiere pleinen in onze wijk. Het heeft een intieme sfeer met de invulling van het middenstuk. Veel bloemen en kleur, de zitplekjes nodigen tot vertoeven en de verhogingen van Cortenstaal voorkomen dat het een hondenuitlaatplek wordt. De kers op de taart vind ik de omringende bomen. Het hele gebied hier valt niet voor niets onder het beschermd stadsbeeld Wolfskuil. De oude bomen zijn gehandhaafd tijdens de renovatie en nieuwbouw. Ze zijn goed gesnoeid. Ik vind Nijmegen een echte bomenstad. Regelmatig plant de gemeente bomen bij en een lege plek waar een boom de geest gegeven heeft, vult de plantsoenendienst snel op. In deze buurt is het fijn wonen. Mensen laten kinderspeelgoed en gereedschap in de tuin of plantsoen staan.
Een eindje verder ligt de Tulpstraat. Dat is geen pleintje maar een kunstig verstopt straatje waar het rustig wonen is. Het kijkt uit op het terras van café de 3Sprong. Een caféterras moet betegeld zijn. Tenslotte heeft niemand zin om een biertje te drinken met zijn voeten in de modder. Wat hier opvalt is de grote hoeveelheid groen, die kunstig langs de randen van het terras is verwerkt. Dat heeft een tuinliefhebber gedaan. Ik denk niet dat je qua groen een mooier caféterras in Nijmegen tegenkomt. Het is mijn favoriet voor deze maand.
Verderop in de Eerste Oude Heselaan ligt een taludje dat langs het spoor loopt. Zelfs de onuitroeibare bramen hebben het daar moeilijk. Voor vruchten hoef je er niet naar toe te gaan. Alle bramen zijn verschrompelt tot er niets van over is. Als je de trap oploopt kom je op het immense parkeerterrein. Hier is geen groen te bekennen. Dat vindt je wel in de gezellige moestuin die aansluit op het terrein. Er staan zelfs bijenkasten. Teruglopend naar huis vraag ik mij af wat de spoorplannen hiervan heel zullen laten.