Flavus betekent letterlijk geel of wanneer het betrekking heeft op een persoon blond. Dat laatste is hier het geval. Ook in Nederland lopen mensen rond met deze Latijnse voornaam. Al in de 17e eeuw werd vlak bij St.-Michielsgestel een votiefsteen opgegraven met een inscriptie van Flavus, zoon van Vihirmas, de opperste magistraat van het district der Bataven. De steen is gedateerd in de eerste helft van de eerste eeuw na Christus. Verax en Victor vochten mee bij de Bataafse opstand in 69 na Christus en waren neven van Julius Civilius, de leider van die opstand.
Op het terrein tussen de Weurtseweg, Bronsgeest-, Biezen- en Waalstraat werd eind jaren negentig van de vorige eeuw een nieuw wijkje gebouwd. Ruim honderd jaar eerder verrees hier een fabrieksterrein met de loodsen van houthandel Key, opgericht in 1881 met later vestigingen verspreid over het hele land. Begin jaren negentig werd het complex gesloopt, alleen de directeurswoning, een statige villa uit 1917, bleef staan. Daar is nu een kantoor gevestigd. Ooit was het plan dat er kinderopvang in zou komen. De kleine aangepaste wc-tjes stonden er al, maar het ging om onduidelijke redenen niet door. Dit pand is nu de blikvanger van een met leilindes omgeven hofje, Flavus genaamd, met ruim dertig woningen, die in 1999 opgeleverd werden. Op de hoekpunten van het hoefijzervormige complex staan flats. De Wester was op bezoek bij Richard en Ivonne Loosbroek op nummer 42. Ook de bewoners van nummer 17, John Volmeijer, en 45, Isabel Rijk, schoven onder het eerste lentezonnetje aan.
John Volmeijer
John is eerste bewoner. Hij is 51 jaar; zijn wieg stond boven café de Voorstad aan de Voorstadslaan en hij heeft bijna zijn hele leven in het Waterkwartier gewoond. ‘De woningen moesten lijken op Romeinse pakhuizen,’ begint John. ‘Dat is gelukt, maar bij de feestelijke oplevering leverde de aanblik zóveel negatieve reacties op, dat de architect ruim voor het einde van de festiviteiten zich snel uit de voeten maakte. De bouw werd een aantal keren uitgesteld, omdat de archeologen meer tijd nodig hadden om het terrein uit te kammen. Ook trof men er verontreinigde grond aan van de houthandel. Door die vertragingen werd de bouw een haastklus, is mijn idee. Meteen na de oplevering vertoonde zich scheuren in de muren en de vloer. Bij andere woningen zat de vensterbank los en in één huis kon je zonder gevaar voor eigen leven niet de trap op. Alle klachten zijn overigens tot tevredenheid van de bewoners afgehandeld. Nadat ze de verontreinigende grond hadden verwijderd, hebben ze allerlei andere troep laten liggen. Daar ging aarde overheen en klaar was Kees. Maar nu komt op die plek het trottoir omhoog. Dat is al een aardige bult nu.’
Verantwoordelijk voor het ontwerp van de huizen aan Flavus is architectenbureau UN Studio. Zij ontwierpen tevens Museum Valkhof, een gebouw dat bij de oplevering ook meer afkeurende kritiek dan enthousiaste bijval over zich heen kreeg.
John betaalde in 1999 196.000 gulden voor zijn huis. Hij is getrouwd, heeft drie kinderen en twee kleinkinderen en werkt bij schildersbedrijf de Regenboog in Dreumel.
Richard en Ivonne van Loosbroek
Richard en Ivonne van Loosbroek komen allebei oorspronkelijk uit Horst. Allebei achter in de dertig en al heel vroeg elkaars eerste liefde. Toen Richard in Nijmegen beleidswetenschappen ging studeren, kon Ivonne niet achterblijven. Zij koos voor de opleiding tot Röntgenlaborant en werkt nu als zodanig in het Radboud Ziekenhuis. Richard vond werk bij de gemeente Den Bosch als strategisch adviseur. Richard: ‘We woonden eerst samen heel knus op 12 m2 aan de Graadt van Roggenstraat en later op de Sint Annastraat. In 2004 kochten we dit voor € 209.000 en we waren de tweede bewoners. Aan de achterzijde hebben we een serre aangebouwd. Dat hebben met name aan de oneven kant meerdere bewoners gedaan. Verder zijn de huizen op twee na identiek. Die hebben maar twee woonlagen, de rest heeft er twee met een zolder. Oorspronkelijk hebben de woningen drie slaapkamers, maar veel bewoners hebben de open zolder omgebouwd om een of twee slaapkamers extra te hebben.’ ‘Er zijn ook een paar huizen die een dakterras hebben gecreëerd,’ vult John aan.
Richard en Ivonne hebben twee dochters, Carlijn en Halina.
Isabel Rijk
Isabel Rijk woont in één van de twee panden in de straat met een woonlaag minder. Ze is begin dertig jaar en komt uit Oldenzaal. Ze ging in Nijmegen natuurwetenschappen studeren. Aan de bèta faculteit van de Radboud Universiteit houdt Isabel zich nu bezig als Technology Transfer Officer met wetenschappelijke subsidieaanvragen en spin-off bedrijven die uit het onderzoek voortkomen. ‘Ik heb het in 2011 gekocht en was de tweede bewoner. In de schuur heb ik een drumstel staan en gelukkig vinden de buren het oké wanneer ik daar oefen. Ze klagen niet in ieder geval.’ Isabel drumt in de Nijmeegse indie-band Zamora. In 2015 lanceerde de groep hun debuut-cd Waves met een concert in Doornroosje. ‘In die periode hadden we vaak optredens, nu is het wat rustiger. We repteren in de oefenruimte in de Honig.’ Isabel is getrouwd en heeft één dochter.
Carla Boukamp
John: ‘De eerste jaren tot en met 2004 organiseerden een aantal bewoners waaronder ikzelf een straatfeest. Dan werden de auto’s van het middenterrein geweerd, de straat verder afgesloten en kwam er een springkussen voor de kinderen.’ Ivonne: ‘Nu is er jaarlijks alleen nog de Nieuwjaars borrel, maar we zijn van plan dit midden in de zomer te herhalen, een midzomereditie bij het speeltuintje. Als enige straat hebben we enkele jaren geleden met de eerste Honigspelen meegedaan.’ Door deze activiteiten, maar ook door de jaarlijkse vergadering van de Vereniging Van Eigenaren, kennen de bewoners van de koopwoningen elkaar redelijk goed. Richard: ‘In 2012 hebben we, overigens buiten de VVE om, gezamenlijk zonnepanelen geïnstalleerd, 1/3e van de 33 woningen deed mee. Ook hebben we een buurt WhatsApp opgezet, waar de helft bij aangesloten is.’ ‘En vorig jaar hebben we boomspiegels aangelegd,’ gaat Ivonne verder. ‘Die zijn vernoemd naar Carla Boukamp. Ter nagedachtenis aan Carla is toen ook een plaquette onthuld. Ze woonde ook op het plein. Ze heeft veel voor de straat en de wijk betekend. De geveltuintjes waren haar idee. Ruim een jaar geleden is ze onverwacht overleden.’
Gemixte straat
Voorbeelden van ernstige criminaliteit zijn er niet. John: ‘Er heeft wel eens mafkees met een hamer op auto’s staan te timmeren. Eén keer is er bij me via de achterkant ingebroken. Diezelfde nacht was het op meer plaatsen in de wijk raak geweest. Ze zijn waarschijnlijk nog geen halve minuut binnen geweest. Genoeg om een telefoon, iPad en spaarpot van een van de kinderen mee te nemen. Verder is het heel rustig. Isabel: ‘Hangjongeren zie je hier ook niet. Er is ooit bewust voor een speeltuintje in plaats van bankjes gekozen op het pleintje.’ Ivonne: ‘Het is een kinderrijke straat. Sommige gezinnen hebben de kinderen de deur uit, maar er woont nu weer een nieuwe lichting dertigers zoals wij.’ John: ‘Misschien is de wijk een beetje aan het veryuppen, maar voor mij hoeft dat niet negatief te zijn en ik woon hier mijn hele leven al.’ ’Het is een schoolvoorbeeld van een gemixte straat,’ vult Richard aan, ‘qua leeftijd, migratieachtergrond en als geheel past het prima bij elkaar.’
Portaal
John: ‘Bij de opzet van dit complex was het nadrukkelijk de bedoeling dat ook mensen met een iets smallere beurs de huizen zouden kunnen kopen. Daarom kregen de eerste bewoners bij de aankoop 25.000 gulden korting van Portaal, zodat ze een lagere hypotheek konden bedingen. Die 25.000 gulden bleven echter wél als schuld bij Portaal open staan. Ik heb dat bedrag inmiddels terugbetaald.’
Vroeger werd er in Oud-West veel meer op straat geleefd. De mensen zaten voor het huis om niets te missen van wat er zich afspeelde in de straat. John: ‘Toen we hier kwamen wonen, heb ik als eerste bij Leen Bakker, die zat hier toen nog, een bankje gekocht en voor het huis gezet. Dat deden we vroeger in de Rivierstraat ook. Het is goed om te zien dat meer mensen mijn voorbeeld gevolgd hebben en ook voor het huis gaan zitten als de zon schijnt.’ Isabel: ‘Aan de oneven kant staat de zon er lang op. Het trottoir aan die kant is ook veel breder.’
Drie ton
De huizen en flats hebben een keurig verlichte achterom met een afsluitbare poort. Er is weinig groen in de directe omgeving, maar iedereen kan wel zijn auto kwijt op het middenterrein. Ook hier zijn er snoodaards van buitenaf die er overdag parkeren en daarna te voet hun weg richting centrum vervolgen. Flavus is geen doorgaande weg is en er vindt alleen verkeer van aanwonenden en bezoekers plaats. Voor kinderen een prima plek om bijvoorbeeld te skeeleren. Voor het basisonderwijs kunnen ze naar Petrus Canisius, de Aquamarijn of Michiel de Ruyter. De huizen zijn niet gehorig en wanneer er bij de Honig een feestje is, wordt men vooraf daarover geïnformeerd, en tot overlast leidt dit nooit. Voor de dagelijkse boodschappen gaat men naar de Jumbo, AH of Aldi aan de Molenweg en ook de kleine winkelier in de buurt wordt niet vergeten. Unaniem is men het erover eens dat de buurt alleen maar leuker wordt met Batavia, het Waalfront met alle activiteiten daar, en ook Wijck aan de Voorstadslaan wordt gezien als een aanwinst. Nee, men is niet van zins hier snel te verhuizen ook al gaan de verkoopprijzen van de woningen aan Flavus inmiddels richting de drie ton.
Tekst: Michiel van de Loo
Foto’s: Dave van Brenk