Het testament van een vertrekkende voorzitter

Ruud de Vries, wie kent hem niet?
De juwelier-horloger die zijn opvallende witte winkelpand aan de rotonde heeft staan op de hoek van de Marialaan en Voorstadslaan. Anderen kennen Ruud de Vries van zijn betrokkenheid bij het oude gemeenschapshuis. Of als voorzitter van de wijkvereniging Ons Waterkwartier. Misschien ook wel van dit buurtblad of van het activiteitenfonds. Lokale politiek misschien?Inderdaad…. Wie kent hem niet.

Ik stap zijn winkelpand binnen, waar hij op dat moment een klant te woord staat. Ik kijk wat rond in zijn zaak en zie werkelijk overal om me heen uurwerken staan. Grote antieke staande klokken, ouderwetse maar ook moderne wandklokken, horloges die overzichtelijk zijn uitgestald of in glazen vitrines hangen. Sieraden, relatiegeschenken en de beroemde 4-Daagse beelden. De klant in de winkel is geholpen en Ruud loopt nog even de ruimte in waar hij zijn reparatie- en restauratiewerkzaamheden doet. Daarna schuift de inmiddels 73-jarige man aan.

Ruud draagt de voorzittershamer over aan Hernany Hernandez, onder toeziend oog van de Burgemeester

Wijkvereniging Ons Waterkwartier

Wanneer ik Ruud de Vries vraag om zijn tijd als voorzitter van de Wijkvereniging Ons Waterkwartier in één woord te omschrijven zegt hij met een grote trotse glimlach ‘vernieuwend’. Ruud heeft naar eigen zeggen een begrip gemaakt van de wijkvereniging en de wijze waarop deze functioneert. ‘Ik heb van niets, iets gemaakt’. Voor zijn voorzittersrol vindt hij twee zaken cruciaal; een goede voorbereiding en een strakke vergaderplanning. Inmiddels is het een overlegorgaan geworden waarin alle wijkgroeperingen en -commissies aanschuiven om in overleg te gaan met de professionals van gemeentelijke en maatschappelijke organisaties. ‘Er komen gemiddeld tussen de 35 tot 50 mensen bijeen. Het grote voordeel  is dat er korte lijnen zijn. Ik leg tijdens de vergadering direct verbindingen met de aanwezigen. Ze kunnen dan na de vergadering verder afstemmen, afspraken maken of hun beklag doen’, aldus Ruud de Vries.

Ruud heeft zich ruim 20 jaar ingezet als voorzitter  de wijkvereniging. Formeel 14 jaar, want de vereniging heeft een KvK inschrijving. Ruud: ‘Dat was nodig, want er waren veel conflicten rondom het club- en buurthuiswerk. Ter voorkoming van het aansprakelijk stellen van de wijkvereniging is er besloten een vereniging op te zetten’. Het is een vereniging zonder leden; dit alles is statutair vastgelegd.

Gemeenschapshuis

Ik vraag naar zijn grote betrokkenheid bij de wijk en de wijkvereniging. Ruud vertelt dat hij eigenlijk erin gerold is door de ontwikkelingen van het gemeenschapshuis aan de Waterstraat. De voorloper van het huidige voorzieningenhart De Biezantijn, dat nu bestaat uit een wijkcentrum, een basisschool en een appartementencomplex.

Het buurthuiswerk bloeide in de jaren vijftig en zestig op, mede door particuliere initiatieven van de kerken (zowel protestant als katholiek) als wijkorganisaties. Mijn moeder was in die tijd actief betrokken bij het wijkwerk vanuit de katholieke kerk. ‘Ik werd als jonge knul vaak ingezet om haar te helpen, bijvoorbeeld met de boekhouding van de breiclub en voordat ik het wist was ik ook actief betrokken’, aldus Ruud. In 1963 werd de Stichting Buurthuis Waterkwartier opgericht. Het was een heuse vrijwilligersorganisatie. In datzelfde jaar werd het Gemeenschapshuis Waterkwartier gebouwd door buurtbewoners. Deze buurtbewoners zijn nog steeds vertegenwoordigd in de carnavalsvereniging De Waoterjokers. Vanuit daar werden verschillende activiteiten georganiseerd zoals kinderopvang, vrijwilligerswerk en vrijetijdsbesteding ten behoeve van de wijk en de wijkbewoners.

Maar de gemeente ging steeds meer kosten subsidiëren en drong aan op samenwerking en fusies met andere buurthuizen. Veel buurthuizen gingen samen, maar Stichting Buurthuis Waterkwartier bleef langer zelfstandig. De buurtbewoners van het Waterkwartier werden geconfronteerd met opbouwwerkers die duidelijk een andere visie voor ogen hadden wat betreft het buurtwerk. Dit leverde een langlopend conflict op tussen professionals en buurtbewoners. ‘Praat me d’r niet van. Het heeft jaren geduurd en als grootaandeelhouder van het Gemeenschapshuis ben ik hier altijd mee bezig geweest. Ook bij de totstandkoming van de Biezantijn’, vertelt Ruud de Vries.

Waterkwartier

Ik ben nieuwsgierig naar de drijfveren van de vertegenwoordigers die in de wijkvereniging zitten. Ik ben ook benieuwd of zij alle wijkbewoners vertegenwoordigen.

Ruud zegt in alle eerlijkheid: ‘We pretenderen namens alle wijkbewoners te spreken, maar de wijk is niet in zijn geheel vertegenwoordigd. We missen vertegenwoordigers van bepaalde straten dan wel delen van de buurt. Het is altijd al zo geweest dat de Niersstraat een soort van “geografische scheidslijn” is. Van de Niersstraat richting de rotonde waar het winkelpand staat. De betrokkenheid is daar minder. Vertegenwoordiging uit de nieuwbouw  en de nieuwe wijk Batavia is goed. De wijkvereniging heeft de nieuwe bewoners aldaar verwelkomd met een welkomsttas en dat was een goede zet’.

De wisseling van buurtbewoners vindt Ruud positief. Het blijft een uitdaging om iedereen met elkaar te verbinden in de wijk en elkaar te leren kennen. ‘Een voorbeeld. Naast mijn winkel zit een studentenhuis met 16 jonge bewoners. Voor de kerstvakantie was er een pakket afgeleverd. D’r komt een jonge dame binnen met de mededeling dat ze het pakketje komt ophalen en dat ze al een tijdje hiernaast woont. Nooit gezien!’, vertelt hij een beetje ontdaan.

De laatste woorden als voorzitter

Afscheid

Ruud heeft enige scepsis over de term burgerparticipatie. Een term die natuurlijk  samenhangt met betrokkenheid in de wijk. ‘Ik heb zo’n hekel aan ikke, ikke en de rest kan stikken. Burgerparticipatie zegt dat we meer mee moeten doen, samen moeten doen, maar hoe verhoudt zich dat tot de mensen in de wijk? We zijn steeds meer op onszelf gericht en minder geduldig naar anderen. Geduld is niet rekbaar meer in mijn ogen’.

Nu heeft Ruud onlangs (formeel) afscheid genomen als voorzitter van de wijkvereniging, zelfs de burgemeester is bij zijn afscheid geweest, maar hij is nog niet uit beeld. Op mijn vraag waar we Ruud kunnen terugvinden zegt Ruud hard lachend  ‘Overal nog. Ik zit in een overgangsfase wat betreft mijn functie als voorzitter. Het stokje is overgedragen aan Hernany Fernandez, ook een ondernemer uit de buurt. Maar ik doe zoveel dat mijn taken verdeeld gaan worden over zes personen. Het gaat nog minstens een half jaar duren, voordat alles goed overgedragen is. Ik hoop dat het gaat lukken.”

Tekst: Biljana Marković
Foto’s: Dave van Brenk

2 antwoorden op “Het testament van een vertrekkende voorzitter”

  1. Een geweldige lieve man met het waterkwartier hart op de juiste plaats wat een inzet voor een wijk als hij het nog niet heeft wordt het tijd voor een koninklijke onderscheiding ook dank zij hem kwam er de disco waar ik graag mocht komen als tiener wat een tijd

  2. Een lieve man die erg veel voor de wijk heeft betekent. Ik ken het nog van Sinterklaas. Toen ik klein was. was hij dus al erg actief in de wijk. Bedankt Ruud!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.