Het bedrijf opereerde 77 jaar aan de Weurtseweg 52-54. Van 1926 tot 2003. Toen moest alles plat op de kop van de Weurtseweg en wijken voor nieuwbouw. Weurtseweg werd daar Nina Simonestraat. De steenhouwerij verhuisde naar de Tarweweg. In een nieuw pand op de plek waar vroeger het dierenasiel gehuisvest was. Daar wordt De Wester hartelijk welkom geheten door Jeroen van Leeuwe. De vierde generatie Van Leeuwe die de steenhouwerij runt. Een écht familiebedrijf.
Tempelier
‘Mijn overgrootvader Guus is het in 1926 begonnen,’ begint Jeroen. ‘Hij had een goeie baan als chef-kok op de Holland Amerika Line. Waarom hij totaal iets anders is gaan doen, daar kunnen we alleen maar naar gissen. Hij kwam oorspronkelijk uit Zeeuws-Vlaanderen en kreeg kennis met Marie Weijers, toentertijd de dochter van de eigenaar van de Tempelier. We weten verder dat hij geld heeft geleend en een reeds bestaande steenhouwerij heeft overgenomen. In die tijd waren dit soort bedrijfjes allemaal eenmanszaken hè. Waarschijnlijk had elke wijk zijn eigen steenhouwerij. Nu zijn er nog maar een paar in heel Nijmegen.’
Steenhouwerij van Leeuwe is natuurspecialist in duurzame grafstenen en bouwwerken. Zestig à zeventig procent van de omzet komt uit de grafstenen. ‘De rest komt uit de bouw, zoals vensterbanken, aanrechtbladen, vloeren, dorpels en we doen ook restauratiewerkzaamheden zoals aan Belvédère, het Waaggebouw, de Stevenskerk, de brug over de Voerweg. Soms ook kunstobjecten als we daartoe een opdracht van een kunstenaar krijgen. Niet alleen uit Nederland, maar uit België, Duitsland en zelfs Miami, Florida. Soms werken we mee aan sociale projecten, zoals de gedenkstenen bij Bakkerij de Bie en het klooster aan de Waterstraat.’
Gerard en Erna
Zoon Jan van overgrootvader Guus kwam in de oorlogsjaren in het bedrijf. ‘Dat was mijn opa,’ vertelt Jeroen. ‘Ik heb hem wel eens horen vertellen dat die periode voor het bedrijf erg magere jaren waren. Dat ze blij waren wanneer ze in één week een vensterbank konden verkopen. Toen Guus in 1953 overleed heeft mijn opa de zaak overgenomen. Eerst nog samen met een broer van hem, maar die stapte er later uit en is een makelaarskantoor begonnen aan de Sint Annastraat. Mijn vader Gerard is in 1963 in het bedrijf gestapt. Mijn moeder Erna pas later, want vroeger mochten getrouwde vrouwen niet werken als de man al kostwinner was. Ze deed vooral administratie en ontving de klanten. Nu doet mijn vrouw Fabiënne dat. Zij ontwerpt op de computer ook de grafstenen. Daarnaast heb ik nog vier mensen en een paar parttimers in dienst. Dat was een jaar of vijftig geleden ook het personeelsbestand. Veel van het handwerk is inmiddels door machines overgenomen. Het is een oud beroep hè. Al 2000 jaar voor Christus hakten de oude Egyptenaren obelisken uit rotsblokken voor de farao’s.’
Jeroen is in 1975 geboren. In 1994 rolde hij het bedrijf in. ‘Ik had aanvankelijk nooit gedacht, dat ik dit zou gaan doen. Maar het sluipt er toch in. Ik ben absoluut niet gepusht door mijn vader, maar het is zo’n mooi vak en de passie voor het beroep kwam vanzelf. Vorig jaar was het afscheidsfeestje van mijn ouders van het bedrijf. Ze komen nog regelmatig langs hoor, en vader wil voor het 100-jarig bestaan een boekje over het bedrijf schrijven.’
Stevenskerk
Tot 2003 woonde de familie van Leeuwe naast het bedrijf aan de Weurtseweg. Nu hebben ze de wijk en de stad verlaten. Jeroen naar Milsbeek en zijn ouders naar Weurt. Jeroen: ‘Dat we met de steenhouwerij in een woonwijk zaten, is nooit een probleem geweest. Gevoelsmatig was het niet leuk om hier weg te gaan, maar hier aan de Tarweweg zitten we veel beter. Hier hebben we echt de ruimte.
Het werk is wel veranderd. Mensen denken veel meer mee hoe ze begraven willen worden en wat voor grafsteen ze willen. Wij proberen ze daar in te begeleiden. En mensen laten zich vaak cremeren. Had men op Jonkerbos vroeger 1.200 begrafenissen per jaar, nu nog maar 250. Sommige mensen geven een paar duizend euro aan een grafsteen uit; bij anderen mag het vaak 10 à 15.000 euro kosten. Dat zijn mensen die zo’n graf bijna dagelijks bezoeken. Natuurlijk wil je er dan wat meer aan uitgeven. De beleving is veel intenser. Als mensen hier komen, denken we met ze mee. Kies je voor een ruwe grafsteen, of toch keien, ga je voor een duurzaam grafmonument, wat voor natuursteen wil je, enzovoort. Voor de duurzaamheid recyclen we natuursteen. Ook voor de omrandingen kun je met verschillende materialen alle kanten op. De spreuken en grafschriften worden steeds diverser. We hebben er op onze site zo’n 250 verzameld om mensen op een idee te brengen, maar ook dat is heel persoonlijk. Het is maatwerk. De trend nu is dat mensen voor een strakke uitvoering kiezen. Weinig tierelantijntjes. Nog wel elk jaar maken we mee dat mensen de boog van de Waalbrug of de contouren van de Stevenskerk op hun grafsteen willen hebben.’
‘Hoe het met mijn opvolging zit en de vijfde generatie Van Leeuwe? Ik heb twee dochters, die heel makkelijk studeren, en die zie ik nog niet hier terecht komen. Ik hou me daar nu verder nog niet mee bezig, ik heb nog een tijdje te gaan, hoop ik,’ besluit Jeroen.
Tekst: Michiel van de Loo
Foto’s: Dave van Brenk